You are most welcome to visit my insanity ward. :]
You're all I need to be with
Forevermore
Welcome♥
to my world.
You are most welcome to visit my insanity ward. :]
The Lunatic♥
that they don't seem to know.
Alenel Calderon Bagtas - Geremia
A.
Unique.
Individual.
God's.
Workmanship.
Aaron's.
Wife.
YM: kukis.enkrim
MSN: coolsmacker_12
Multiply: Chocobits
Friendster: Private
Friendster: Public
Talk to me♥
the ramblings just won't stop.
Other lunatics♥
in my world.
The Lunatic's past♥
proves her insanity.
Credits♥
you're welcome.
The Year-End Post
Saturday, December 29, 2007
I'm happy, though I'm sad.
'Tis the season to be jolly... La la la la la lalala... Wish ko lang kaya kong kantahin yan diba. Panu kasi, wala namang reason para maging jolly ako. Naubusan ata ako, di ko naabutan nung nagpasabog si Papa Jesus ng magagandang bagay sa buhay. Nasan ba kasi ako nun? Nakatulog ata ako? Nako, mukhang kailangan ngang bawas-bawasan ko na ang pagiging batugan ko. Kawawa naman tuloy ako. Ay, ay.
For the sake of posting something before the year comes to an end, I decided to look back and see if I really knew better now. Titignan ko kung ano nga ba ang tamang gawin in tough times.
This year is a tough one. I've faced truckloads of problems which I thought were too hard for me to handle, but then it turned out to be super easy. It's just that I was too blind to see how to solve it. As they say, "Don't problem the problem. Let the problem problem you." True enough, I've learned to move on kahit na problemado pa rin ako. I've learned to smile on the inside. Naging masaya pa rin ako even though nakapaligid sakin ang mga problemang akala ko eh makakapagpa-bagsak na sakin.
The best thing I learned this year was that smiling on the outside is also one way of hiding your feelings but it's also one way of telling yourself that you're never strong. Hiding everything behind a smile is okay, but then we must learn also to smile in the inside. How? We just have to accept everything that comes up. Tipong pag may unwanted circumstances, imbis na magreklamo, let's just enjoy the moment. Anyway, time's precious and lost time will never come again. Wag yung reklamo ng reklamo. Matuto tayong tumanggap ng mga pangyayari. Those unexpected moments pa rin naman are the most enjoyable eh. ^_^
Natutunan ko ring wag pagsisihan ang nakaraan. It's good to feel na wala kang burden sa nakaraan mo. Tipong free na free ka. If not for those mistakes, I won't be who I am right now. Kaya accept lang ng accept. Mas madali nga yun eh. Basta, mas okay na talaga. ^_^
Puro kakornihan na nilalagay ko dito. Feeling ko, walang sense kasi sa totoo lang, bad trip ako ngayon. Pero ano ba, bored ako eh. Kaya eto, post-post lang ng kung ano-ano. Totoo naman yang mga sinabi ko. Pero saka ko na ieelaborate ng todo. Wala na talaga ako sa mood.
Kaya yun lang muna.
Advance Happy New Year na lang sa lahat!
Regrets
Monday, December 3, 2007
I'm happy, though I'm sad.
Kapag tinanong kita kung may mga pinagsisisihan ka ba sa buhay, anong isasagot mo? Oo, at mag uumpisa ka nang magreklamo tungkol sa mga maling nangyayari at maling nagawa mo sa buhay mo? O hindi, at ngingitian mo ko na masayang-masaya ka? Ano nga ba talaga?
Kung ako ang tatanungin, I'd pick the second one. Sa totoo lang, sa buhay ko, wala akong pinagsisisihan. Bakit? Dahil hindi ako magiging kung sino man ako ngayon kundi dahil dun sa mga pagkakamali kong yun. Hindi ako magiging matibay sa oras ng mga pagsubok, hindi ako magiging malakas sa oras ng kahinaan, mas lalong hinding-hindi ko makukuhang ngumiti sa mga oras ng kalungkutan.
Pero dahil sa mga pagsubok at pagkakamaling napagdaanan ko, natutunan kong gawin ang mga bagay na hindi ko inakalang kaya kong gawin. Ano yun? Yun ay ang magtiwala sa sarili ko. Sinaliksik kong mabuti ang aking sarili, at nakita kong may kakayahan pala akong gawin ang mga bagay-bagay na akala ko eh ibang tao lamang ang nakakagawa. Walang taong mahina, lahat tayo ay malakas. May iba nga lang na kulang ang tiwala sa sarili. Kung wala yon, paano nga naman natin magagawa ang mga bagay-bagay?
Sabi nila, kailangan muna nating magtiwala sa sarili natin para pagkatiwalaan tayo ng iba. Pero ano bang dapat gawin kung sa lahat na lang ng gagawin mo eh puro "negative" ang nakukuha mong reaction mula sa kanila? Tipong ginawa mo na naman yung dapat mong gawin pero sila, wala nang ginawa kundi pansinin ang lahat ng pagkakamali mo? Paano ka nga naman magkakaroon ng tiwala sa sarili nyan no? Pero i-set aside mo na yang mga reactions ng mga taong yan. Hindi naman tayo nabubuhay para mapasaya sila. Isa lang naman ang dapat nating pasayahin, at yun ay walang iba kundi ang Diyos. Sa kanya nanggaling ang lahat, kaya't sinisigurado kong may kakayahan din Siyang kuhanin ito kung hindi gagamitin sa ayos. Binigyan Niya tayo ng talento, para gamitin sa ikabubuti natin. Hindi para itago o kaya'y ipagmayabang.
Ang mga ito ay isa lamang sa mga "realizations" ko ngayon. Sa araw na to, kahit wala kaming pasok, marami akong natutunan -- sa PANONOOD. Saka ko na ieelaborate yung iba. Ang sakin lang ngayon eh maging masaya tayo kung anuman ang mga napagdaanan nating pagsubok/paghihirap. Hindi dapat ito pagsisihan, dahil ito rin ang dahilan kung bakit nandito pa tayo ngayon at patuloy na lumalaban. :]
UPDATES!
Sunday, December 2, 2007
I'm happy, though I'm sad.
Taken from Multiply.
Title: At CC Shj. with Sir Aris; DFC with churchmates.
Oo! Dahil holiday ngayon, nilubus-lubos na namin! HAHA. Syempre, sunday ngayon eh, nataong national day ng UAE kaya halos lahat kami, walang pasok. Kaya ung usual sunday night service namin sa church eh ginawa munang morning ngayon. Kaya ayun. After ng service, nagpunta ako kila Nicole. Tas sabay-sabay na kaming nagpunta sa City Center sa Sharjah. With Virmie, Abby at syempre, ang tatay namin kanina, si Sir Aris! ;p
Kasi, the night before, kachat ko si Sir. Eh, yun nga, sabi nia, pupunta daw sya sa CC Shj, maglalakad-lakad lang daw. Saka bibili daw sya ng DVD-RW dahil puno na daw ang HD ng laptop nia. Kaya yun. Eh nung nag-confe kami nila Nicole, ehwan ko kung pano, basta umabot sa point na kinukulit na namin si Sir na isama kami sa CC. HAHA. Ayun, at dahil makulit kami, um-oo na sya. ;p Kaya yun, natuloy nga kami! HAHA. Success! ;p
Eh, dumating kami dun, mga 12:30. Tas tinawagan ko si Sir, papunta na daw sya. Nagtaka naman ako, kasi sabi nia nung sa confe, 11 daw, nandun na sya. Tas alis ng 1pm. Eh sabi nia, papunta pa lang daw sya. So sabi ko, misscall na lang nia ako pag nandun na sya. Kami namang apat, libot-libot muna. Tapos maya-maya, nagmisscall na sya. Nung tinawagan ko naman, ayaw nia sabihin kung nasan sya! Hanapin daw namin sya! Langya! Nakipagtaguan pa! Hmff. Nandun daw sya sa Carrefour, hanapin na lang daw namin sya dun! Tsk tsk. Tapos yun pala, kanina pa sya dun sa CC, at nakita na rin nia kami nung pumasok kami sa Carrefour. Edi yun, punta naman kaming apat sa Carrefour, hinahanap namin sya. Eh, sabi ko, tignan namin sa mga computer gadgets chuva, kasi nga, alam ko, bibili sya ng DVD-RW. Ayun, nakita sya ni Nicole! HAHA. Hule! ;p
Tapos, edi un. Magkakasama na kami. Binibilisan nia ung lakad nia, edi sunud naman kami. Eh ang kuhlet, sinasadya na nia eh. HAHA. Edi hinabol ko, sabay sigaw ng "Daddddyyy!" HAHA. Pota, edi yun! Napahinto sya! HAHA. Ayown, tas kinakanchawan namin sya na ilibre kami. Sabi ko pa nga, tamang-tama, lunch time na eh di pa kami naglalunch. HAHA. Sabi ko, pizza lang, solve na kami. ;p
Tas, HALA! Nagpunta ba naman sa tapat mismo ng Pizza Hut sa food court! Ililibre nga kami! Waaaaaaa! Ayown, si Nicole nag-order. 3 medium size na pizza, meal for 6, eh 5 lang naman kami. Tsk tsk. Andami, basta! Di namin naubos eh. Naka-dalawa lang akong pizza, tapos isang garlic bread. Si Sir, parang ehwan. Kumuha nung 3 flavor, isang margarita, isang pepperoni, at isang hawaiian. Tapos ung margarita at pepperoni ata yun, kinagatan nia lang! Ah, basta! Isa lang ung naubos nia talaga! HAHA. Andaming natira eh. Tas nun ko lang naalala, di nga pala sya mahilig sa pizza. Na-guilty naman tuloy ako, di tuloy sya masyadong naka-kain. Hehe. Tapos ayun, inuwi na lang ni Nicole ung natira. ;p
After namin kumain, nagpa-dessert pa sya. Hehe. Pero syempre, ung mura na lang no! Na-75dhs na sya dun sa pizza eh! HAHA. Basta, all in all, 85dhs lahat nagastos nia samin! LOL. Kasi ung dessert namin, ung ice cream sa McDo na may chocolate dip, ung tag-2dhs each. Eh, dahil 5 nga kaming lahat, edi 10dhs yun. So yun, 85dhs all in all. ;p
Badtrip lang, dumating na si Mama. I had to go. Pero umalis na rin naman daw si Sir after ko umalis, kasi nga hanggang 1pm lang naman talaga sya dapat dun. Nag-exceed lang ng mga 30mins. LOL.
Eh yun, dumating nga sila Mama. Tas nagpunta kami sa Dubai Festival City. Namasyal lang with church mates. Ang saya! LOL. Kasi lumamon na naman ako dun! Pota, kamusta naman yun diba?! Super-FULL pa ko sa Pizza Hut ni Sir Aris, tapos nag-salmon pa ko sa restaurant ng Ikea. ;p HAHA. Ang sarap eh! Pasensya na, tao lang. ;p Tas yun, nagpunta kami sa Marks and Spencer, may binili lang. Tas may nakita akong watch, ang ganda eh. 150dhs sya, sabi ni Mama, balikan na lang daw namin before christmas, kasi wala pa yung sahod nia! YEHEEEEY!
Tas nagpunta kami sa Plug Ins. Nagtingin-tingin ng mga gadgets. ;p Ayown, kinukulit ko na si Mama na bilhan ako ng PSP. HAHA. O kaya ng laptop! LOL! Basta, I want PSP for christmas! Or kung hindi man PSP, kahit bagong digicam na lang! Hehe. Tas sa birthday ko, bagong cellphone naman! HAHA. Shet na yan, ako na nga bibigyan ng regalo, ako pa ang demanding e no? ;p LOL!
Aaaaah! Yun! Basta, masaya ang araw ko! Tanging panira lang eh ung Vans ko, pota. Ang sakit sa paa! Nagkapaltos pa tuloy ako! Shet! Pero okay lang, masaya naman! =D
UPDATES!
I'm happy, though I'm sad.
Taken from Multiply.
Title: Speech choir.
I just thought I'd share with you the piece that we used for our speech choir.
Pilipino: Isang depinisyon Ponciano B.P. Pineda
Ano ka? Ano siya? Ano ako? Ano tayo?
Sabi nila'y Pilipino
Ugat natin ay silangan
Anak-dagat ang ninunong hatid dito ng barangay
Galing doon sa malayo, sa matandang kalupaan
Dito sila ipinadpad ng magandang kapalaran
Naibigan itong pulo, kaya't dito nangagkuta
Nanirahan, nangaglahi, nangabuhay ng sagana
May ugaling katutubo, may gobyerno at bathala
May samahan at ibigan, maayos at payapa
May sariling wika
Tayo raw ito
Sa ante-panahon ng kolonyalismo
Walang abog
Mula sa kanluran, ang dayo'y sumapit
Ako ay hinamak, siya ay inapi, ikaw ay hinamig
Siniil ang laya, kinamkam ang yaman
Barangay ay binuwag
Mga tala ay sinunog
Abakada'y ibinawal
Ipinasyang mga mang mang
ang lahat ng katutubong kayumanggi ang kulay
At naging alipin ang bayan kong irog -- ma-Iloko, ma-Bisaya, ma-Kapampangan, ma-Tagalog
Ito tayo...
Pilipino
At sa halip, at sa halip
Pinalitang lahat-lahat
Ang gobyerno, ang relihiyon, ang ugali, ang kultura
Kinastila itong dila, itong puso'y kinastila
Edukasyon ay hulog ng langit
Edukasyon ay hulog ng langit
Mga tao ay dumunong sa pagbasa at pagsulat
Kastilaloy ang panturo, kastilaloy ang balangkas
Kaya't ako'y nakastila
Sa kaluluwa at sa balat
Pinagtilad-tilad
Ikaw, ako't siya
Sa adhika'y paghatiin: divide et impera
At yumabong
Ilukano'y Ilukano
Kapampanga'y Kapampangan
Bikulano'y Bikulano
Pangasina'y Pangasinan
Ang Cebuano ay Cebuano
Iyang Waray, laging Waray
Ang Ilonggo ay Ilonggo
Mga Muslim, laging Muslim
Ang Tagalog ay Tagalog
Kanya-kanya, tayo-tayo
Masagi na ang sampangkat, malipol man ang santribo
Huwag lamang tayo, huwag lamang ako
Pagkat tayo ito..
Mga PILIPINO.
That piece is for 3rd year and 4th year who were competing in the Speech choir competition. Pero mas gusto ko yung piece ng 1st year at 2nd year.
Please hear what we are not saying... Author Unknown
Don’t be fooled by us
Don’t be fooled by the face we wear..
For we wear mask…
We wear a thousand mask..
We wear a thousand mask..
Mask that we are afraid to take off, and none of them are us
Pretending is an art that is second nature with us
But don’t be fooled for God sake don’t be fooled
We give you the impression that we are secure
That all is sunny and unruffled with us, within as well as without
That confidence is our name and coolness our game
That the water is calm and were in command
And that we need no one
But don’t believe us PLEASE!
We dislike hiding
We dislike the superficial phoney game
We’d really like to be genuine, and spontaneous and us
But we need your help your hand to hold
Though our mask will tell you otherwise
It will not be easy for you
Long felt inadequacies make our defence strong
The nearer you approach us the blinder we may strike back
Despite what books say of men we are irrational
We fight against the very thing that we cry out for..
You wonder who we are
You shouldn’t for we are every man and every women who wears a mask
Don’t be fooled by us
At least not by the face we wear
Diba, mas maganda yung kanila? I like it. Ang ganda rin ng mga presentations nila. :]
Anyway, congratulations to everyone!
UPDATES!
I'm happy, though I'm sad.
Taken from Multiply.
Title: EXHAUSTED.
Grabe, sa totoo lang, sobrang pagod ako this week, pati nung nakaraang linggo. Sobrang hectic sa school, daming ginagawa. Bukas, performance na namin sa speech choir. Wala na kong masasabi, kundi goodluck. Manalo, matalo, whatev. I don't care anymore. Pakelam ko kung nasayang ang pagod ko kaka-train sa mga kaklase ko? Pakelam ko kung nasayang ang boses ko kakasigaw sa kanila? Pakelam ko kung marami na namang galit saken dahil bossy na naman daw ako? Sa totoo lang, WALA! Wala na kong pakelam. Pota. Ang gagu ko naman kasi eh, kung hindi na lang sana ako nakialam diba? Kung sana, pinabayaan ko na lang magkalat kami dun bukas, edi hindi pa sana ako napagod. Edi hindi pa sana sumakit ang lalamunan ko. Edi hindi pa sana nagagalit saken ung mga kaklase ko! Langya. Talo na yan, panigurado. Wag nang mag-expect na mananalo. TANGINA!
Sa totoo lang, ok na yung araw ko eh. As in OKAY NA OKAY NA TALAGA. Walang mga panira, hindi rin ako masyadong nagbunganga sa school, kasi gusto ko, pag nagperform kaming lahat bukas, may peace of mind. Hindi yung iniisip nila na eto na naman si Alenel, blahblahblah. I want them to focus. Kaya hindi ko sila pinakikialaman kanina. Okay, may mga gumagawa ng props, may mga nakaupo lang, mga nagpapacute, mga walang ginagawa, naglalaro ng volleyball, nagsasoundtrip at kung anu anu pa. Sige lang, ok lang. Basta, maganda ang performance bukas.
Pero ano? Ngayong matatapos na ang araw ko, bigla pang masisira. Pota. Nakakabadtrip eh. Sabihan ka ba naman ng "Okay lang kahit wala ka, edi maghanap ng kapalit." Take note ha, ang nagsabi pa nyan eh ung isa sa mga pinaka-importanteng tao sa buhay mo! Anu ba naman yan?! Panu pa ko magkaka-peace of mind para bukas?! Langya. Ganon lang pala ako kadaling palitan no? Punyeta. Pero well, sino ba naman ako diba? Si Alenel lang naman ako eh. Ano bang pakialam nila saken? Wala naman, kaya makakahanap agad sila ng kapalit ko. Shet na yan. Biro lang daw eh, pero ouch yun. Tumagos sa buto ko. Nababadtrip tuloy ako, di ko alam kung kakausapin ko ba sya bukas or papansinin ko ba. Bahala na si Batman! Punyeta.
Shet, bigla talagang sumama yung araw ko. Haaaaaaay. Akalain mo yun?! Manggagaling pa sa isang taong sinasandalan mo pag me problema ka, isa sa mga taong mahal mo, isa sa mga taong akala mo eh laging nandyan para sayo. Pota. Tapos ganon lang pala, madaling-madali pala ako palitan. Punyetang yan.
Aynako. Makatulog na nga. Pag ako, hindi na nagising neto, kasalan ni etoh. MAKONSENSYA KA SANA! Bwisit.
UPDATES!
I'm happy, though I'm sad.
Taken from Multiply.
Title: Nakalimutan ko...
Oo nga pala, nalimutan ko, nalilito nga pala ako. Di ko alam kung san ako pupunta sa December 7! Sheeeeet.
Tulong please?
Rakrakan kasi sa December 7. Syempre, my beloved Parokya ni Edgar at Kamikazee, sama mo na rin ang Spongecola eh bibisitahin ako dito sa Dubai! HAHA. Pota. Ayun, magcoconcert sila just like last year. Soooooo .. I have decided that I am definitely going to this event!
But then, something came up, one of my friends is inviting me sa Abu Dhabi on the same day dahil pupunta daw dito ang Eat Bulaga! at ipapalabas sa Pilipinas etong episode nila dito. Basta, ganun daw eh.
Syempre, yung Eat Bulaga!, madali lang i-turn down yan. Kaso, yung friend ko?
Pero, sa ngayon, mas matindi pa rin ang timbang ng Rakrakan sa heart ko. Kaya sige, Chitoooooo my labs! Kitakitz ah! HAHA. Pota.
So, san ako ngayon? Heeeeeelp.
UPDATES!
I'm happy, though I'm sad.
Taken from Multiply.
Title: Ay, shet.
Sige, diba. Ang ganda ng blog title ko. HAHA. Wala akong maisip eh, yan ang unang thought na pumasok sa isip ko, kaya sorry naman. Pagbigyan na at sobrang stressed ang bruhang ito ngayong week na to. Sobrang daming ginagawa sa school, kahit wala naman. HAHA. Na-gets nio ba? LOL. Walang klase for the past three weeks na, pero busy kaming lahat. Busy kaka-practice for the most-awaited "Language Month Culminating Activity" at syempre, lahat kami eh naghahanda para dun. Speech choir, oration, declamation, balagtasan .. AY SHET TALAGA! Ang dami-daming iniiisip, ang dami-daming dapat tapusin. Bwiset. Kanina, tapos na yung elimination sa oration, declamation at balagtasan. Yung mga nanalo kanina, magpeperform uli sa thursday. Yung sa speech choir, ayuuun, sa thursday pa. Kaya goodluck na lang talaga samin. * cross fingers.
Kanina, nagbabasa-basa ako ng mga blogs ng kung sino-sino, tapos naalala ko lang bigla, dati, gustung-gusto ko magblog to rant about my everyday life, gustung-gusto kong magblog kasi it's more like an online diary. Ingget pa nga ako nun sa mga may blog eh, gusto ko pa nun, pag nagkablog ko, "BIG WORDS" ang gagamitin ko. Shet na yan. Suko ako nung nagkablog ako eh. Langya. Yung mga nabasa kong blog kanina, pota, parang si Inday kung mag-English. NOSEBLEED!! Pota! Gusto ko sana, ganun din, kasi it will make you look smart. Pero wag na lang, thank you. Baka maubus pa ang red blood cells ko kaka-nosebleed. HAHA.
Depressed ba ko? Kasi nakwento saken ni Babyko nun, ung napanuod daw nia eh sabi daw na ang stress ay isang indication ng depression. Eh sobrang stressed ako ngayon dahil sa dami nang dapat asikasuhin sa school. Pota. Gamit na gamit na ang katawan ko! HAHA. Tangenang yan. Puro practice, sigaw pa ng sigaw dahil ayaw makinig ng mga hinayupak na kaklase. HAHA. Pero hokei lang! Enjoy naman. So, I therefore conclude that I am not depressed. LOL.
Or so I thought. Ay, leche. Windang-windang ever ako! HAHAHAHA. Nababaliw na naman ako. Shet na yan. Makatulog na nga. Tulog na baby ko eh. Ako rin nga, at sobrang pagod ako. Bwahahhahaa.